yitirilen....

bugün her şey daha zor... çok zamandır içimdeydi yalnızlık hissi ya, bugünden itibaren artık biraz daha yalnızım sanki...

kaybetmek bir sanatsa ve bu sanatta ustalık payesine ulaşıldıysa ve her ne kadar yaşadığı nice kayıp insanı bir felakete götürmemişse de... bazen bir sevilen'in yitirilişi ne yazık ki dünyanın sonu gibi gelebiliyormuş insana... onda sevilen onca şeye erişimini yitirdiğini bilmek ama ortak anılarınızın yaşandığı andan bile daha canlı olarak sizinle kalması... çok zor, kaybetme sanatının ustası olduğuna inanan biri için bile...

ONE ART

the art of losing isn't hard to master;
so many things seem filled with the intent
to be lost that their loss is no disaster.

lose something every day. accept the fluster
of lost door keys, the hour badly spent.
the art of losing isn't hard to master.

then practice losing farther, losing faster:
places, and names, and where it was you meant
to travel. none of these will bring disaster.

i lost my mother's watch. and look! my last, or
next-to-last, of three loved houses went.
the art of losing isn't hard to master.

i lost two cities, lovely ones. and, vaster,
some realms i owned, two rivers, a continent.
i miss them, but it wasn't a disaster.

--even losing you (the joking voice, a gesture
i love) i shan't have lied. it's evident
the art of losing's not too hard to master
though it may look like (write it!) like disaster.

Elizabeth Bishop

Kendine ait bir blog... ilk sayıklamalar...

blog alemine çok daha görkemli bir başlangıç yapmayı hayal ediyordum ancak öylesi mizacıma ters düşerdi. zira tembellikten muzdarip bu bünye blog'unu yayına sokmayı günlerdir erteledikten sonra deadline olarak bu akşamı belirlemişken birden çok yorgun olduğunu fark edivermesin mi? (okurla söyleşirmiş/dertleşirmişcesine bir üslup geliştirme çabası!!)

bugün tüm günümü şu aşağıdaki listeye verdim. evirdim çevirdim ve American Book Review tarafından hazırlanmış 'tarihteki en iyi 100 roman açılış cümlesi' listesini eşeledim. listeyi incelerken aklıma bir dönem ülkemizde yayınlanan Haftalık dergisinin düzenlediği bir yarışma geldi. Bir romanın açılışı olacak cümlenin kendilerine gönderilmesini istiyor ve yanlış anımsamıyorsam en iyi ilk cümlenin sahibinin romanını basmayı vaat ediyorlardı... Roman yazma hayaliyle tutuşan her heveskar ruhun bildiğini haftalık editoryasından sakınmış bir gizil güç mevzubahisti sanırsam... Zira bir dönem herkesin şair olma hayali kurduğu güzel ve yalnız (!!!) ülkemizde artık popülarite roman'ın tekelindeyken ortada heybesinde birbirinden çarpıcı ilk cümleler taşıyıp da devamını getiremeyen yüzbinlerin yaşadığı bir istatistik değilse de tarafımca benimsenmiş kuvvetli bir öngörü... Aslolana gelince, iyi bir ilk cümle sahibi olmak değil iyi bir romana, sadece bir romanın yaratımına dahi yol açamayabiliyor. Haftalık'ın yarışması ise tam da tuna kiremitçi'nin 'eşsiz yetenek' olarak piyasaya sürülmesine denk geliyordu. Dolayısıyla dönemin konjonktürü gereği derginin bastığı ilk cümlelerin hepsi birbirinden süfliydi... sonrasında ben takip etmeyi bıraktım ve öngörümde haklıydım sanırım ki o girişimden bir roman çıktığını duymadım. Çıktıysa da fazla bir şey kaçırmadığımı tahmin ediyorum.

Uzun lafın kısası, aşağıdaki listeye göz atarsanız göreceksiniz ki bunlar sadece iyi birer açılış cümlesi değil, her biri tarihe adını yazdırmış ve yüzlerce farklı listede farklı farklı sebeplerle anılmış iyi edebiyat örnekleri...

Benim her dem favorimse kesinlikle bu listede de ilk sırayı hak ettiğine inandığım Anna Karenina'dan... Öte yandan listede Kafka'dan Dava'yı görüp Dönüşüm'e rastlamamak şaşırtıcı. Bu listeye başkaca itirazım yoksa da, şahsi listemde bilhassa John Fowles'a (Fransız Teğmenin Kadını) ve Kazuo Ishiguro'ya (Beni Asla Bırakma) yer vereceğimi biliyorum. Öte yandan Chuck Palahniuk ve Kurt Vonnegut gibi çok sevdiğim ancak bu tip listelerde pek yer verilmeyen yazarları da burada görmek beni sevindirdi...

Bir göz atın derim... Peki sizin favori açılış cümleniz kimden, hangi romandan?

http://americanbookreview.org/100BestLines.asp